Μπλάουερ Ράιτερ

(γερμ. Blauer Reiter = Γαλάζιος Καβαλάρης). Καλλιτεχνικό κίνημα που εμφανίστηκε στη Γερμανία το 1911 με πρωταγωνιστές τους Βασίλι Καντίνσκι και Φραντς Μαρκ και έτεινε ουσιαστικά στη σύνθεση των τεχνών. Στο κίνημα προσχώρησαν ο Άουγκουστ Μάκε, ο Άλμπερτ Μπλοχ, ο Νταβίντ και ο Βλαντιμίρ Μπουρλτζούκ, ο Εουγκέν Κάλερ, η Ελίζαμπετ Επστάιν, ο Γκάμπριελ Μούντερ, ο Κάμπεντονκ, ο Τζολένσκι, ο Κλέε, ο Κουμπίν, ο Λαριόνοφ, ο Μάλεβιτς, ο Ρομπέρ Ντελονέ, ο Ανρί Ρουσό, οι Γάλλοι «φοβ» (fauves), οι κυβιστές και άλλες πρωτοποριακές ομάδες. Η ελεύθερη έκφραση και ο εκλεκτικισμός, μαζί με το πρόγραμμα που διατυπώθηκε με λεπτομερειακή ακρίβεια στο ομώνυμο έντυπο του 1912, αποτέλεσαν τη θετική συμβολή του κινήματος στην τέχνη του 20ού αιώνα. Αντιδρώντας βίαια στις ακαδημαϊκές σχηματοποιήσεις («Ο άνθρωπος ζει μόνιμα ανάμεσα σε τάφους» - έγραφε ο Φραντς Μαρκ – «και κρίνεται από την άνεση με την οποία κινείται ανάμεσα τους»), το κίνημα Μ.Ρ. ήρθε τελικά σε ανοιχτή ρήξη με τον φοβισμό και τον κυβισμό, θεωρώντας τη μορφή «επιφανειακή έκφραση μιας εσωτερικής διεργασίας». Ο Καντίνσκι έγραφε σχετικά: «Η απόλυτη ελευθερία του καλλιτέχνη καθορίζεται από τρεις παράγοντες: την αποστολή του καλλιτέχνη, την αποστολή της εποχής και του λαού μέσα στον οποίο αυτός ζει, και τέλος την αποστολή των προσωπικών πρόσκαιρων και πνευματικών στοιχείων τα οποία, καταγόμενα από τον κόσμο της αφαίρεσης, τείνουν να υλοποιηθούν». Η έκρηξη του A’ Παγκοσμίου πολέμου διασκόρπισε πρόωρα τα μέλη του Μ.Ρ.: o Μαρκ πέθανε· ο Καντίνσκι πήγε στην Ελβετία και μετά την επανάσταση επέστρεψε και εργάστηκε στη Μόσχα. Επιστρέφοντας στη Γερμανία το 1922 συνεργάστηκε με τον Κλέε και τον Τζολένσκι στο Μπαουχάους. Η επίδραση του κινήματος ήταν τεράστια, ενώ οι βασικές αρχές του ισχύουν ακόμα και σήμερα. Βασίλι Καντίνσκι: «Blauer Reiter» (Μπλάουερ Ράιτερ = Γαλάζιος Καβαλάρης). Το έργο φιλοτεχνήθηκε στις αρχές του ομώνυμου καλλιτεχνικού κινήματος (Ρότερνταμ, Μουσείο Boymans van Beuningen).